“We waren afgebroken. Ik was je aan het vertellen dat als je uit vriendelijkheid tegen me zou liegen en ik dat zou merken, ik alleen maar meer tederheid voor je zou voelen...”

— Uit La Voix humaine, Francis Poulenc

La Voix humaine. Een laatste telefoontje dat je niet snel vergeet.

In La Voix humaine van Francis Poulenc horen we een vrouw die haar geliefde verliest via een telefoongesprek. Geschreven in 1959, naar een tekst van Jean Cocteau uit 1930, maar het had evengoed vandaag kunnen zijn. Want hoe vaak verliezen wij iemand via een scherm, een bericht, of het uitblijven daarvan?

Deze intense eenakter is geen “grote opera” met koren en koningen. Het is een intiem, menselijk portret van wat we allemaal kennen: liefde, breekbaarheid en de angst om los te laten.

Communicatie in een gebroken verbinding

Het hele stuk speelt zich af via de telefoon. Het is een gesprek vol misverstanden, stiltes en verbroken lijnen. In Cocteau’s tijd was dat letterlijk zo: een telefoniste moest gesprekken doorverbinden, wat voor frustratie zorgde.
Vandaag herkennen we dat gevoel maar al te goed. De technologie is veranderd, de afstand niet. Denk aan ghosting, online stilte of dat bericht dat maar niet komt.

Kwetsbaarheid als kracht

Er is geen decor, geen afleiding: alleen één stem, één vrouw, één orkest dat haar emoties verklankt. Die directheid voelt hedendaags, alsof je een intiem concert of een persoonlijke monoloog bijwoont.
Het is rauw, eerlijk en echt.

Emoties die je raken tot in de ziel

De muziek van Poulenc is pure emotie. Teder, wanhopig, filmisch.
De stem van de fenomenale sopraan Véronique Gens draagt het verhaal; het orkest fluistert, troost en confronteert als de stem van haar geliefde aan de andere kant van de lijn.

“Mijn lieveling... mijn mooie lieveling... Ik ben sterk. Schiet op. Ga maar. Leg neer! Ik hou van je, ik hou van je, ik hou van je...”

— Uit La Voix humaine

Eenzaamheid die iedereen herkent

Ze praat in het luchtledige, zonder antwoord.
Wie ooit tevergeefs naar verbinding zocht - offline of online - herkent haar strijd.
Dat maakt La Voix humaine geen ouderwets drama, maar een spiegel van onze tijd.

Kort. Intens. Onvergetelijk.

Geen lange opera, geen afstand. La Voix humaine is een compacte, filmische ervaring van amper een uur die je recht in het hart raakt.
Eén vrouw, één stem, één verhaal. En jij luistert mee, alsof jij degene bent aan de andere kant van de lijn.