Februari 2022
De Russische troepen vallen Oekraïne binnen terwijl wij met het hele koor volop in het repetitieproces voor C(h)oeurs 2022 zitten.
Oekraïne lijkt ver weg tot er een mailtje binnenkomt dat wordt voorgelezen voor het hele koor: “ Ik ben een Oekraïense mezzosopraan en ik had me ingeschreven voor de koor auditie, maar sinds enkele dagen zit ik met mijn zoontje van 7 in een ijskoude schuilkelder. We horen de bombardementen buiten en we zijn bang. Ik weet niet wanneer en of ik hier zelfs weg geraak. Alstublieft, help ons. De wereld moet weten wat er hier gebeurt.”
Het wordt heel stil op het toneel en bij iedereen weegt de lading van haar woorden door.
Enkele dagen geleden stond zij nog - net zoals wij - op het toneel in het theater van Sumy en nu leeft Anastasiia Staroselska ondergedoken in een koude schuilkelder in de hoop dat de bommen stoppen met vallen en dat haar naasten en familie veilig zijn.
Oekraïne komt zo plots heel dichtbij.
Er wordt bijna onmiddellijk beslist om iets te doen: we zamelen geld in, zodat ze alvast naar België kan afreizen voor de auditie. Geld is geen allesomvattend wondermiddel en misschien een magere troost in zoveel leed, maar het is de beste oplossing die we hebben om haar en haar zoontje de kans te bieden op veiligheid.
Iedereen geeft iets naar eigen vermogen en we verzamelen een mooi bedrag dat haar de kans geeft te vertrekken uit de miserie.
De mens op zijn mooist.
