Così fan tutte

Van de drie opera's die het duo Mozart-da Ponte heeft gerealiseerd, is Così fan tutte wellicht de meest dubbelzinnige. Wat zich aandient als een lichtvoetige komedie, is in realiteit een nuchtere analyse van menselijke beperkingen en leugenachtigheid.

Een weddenschap, opgezet door de in alle watertjes gewassen cynicus Don Alfonso, mondt uit in een schoolvoorbeeld van mannelijke concurrentiemechanismen en menselijk falen. De zelfingenomenheid en ijdelheid van de vrienden Guglielmo en Ferrando over de trouw en het bezit van hun verloofdes Fiordiligi en Dorabella, zetten hun schijnbaar intacte liefdesrelaties op de helling. In een meedogenloze concurrentiestrijd om de liefde en het bewijs van ontrouw van de andere partner worden de jonge mannen het slachtoffer van hun eigen verleidingskunsten. Uiteindelijk begeren ze allebei de verloofde van de ander. Don Alfonso, de regisseur van het geheel, zorgt tenslotte voor de ontknoping: de vier moeten aan elkaar bekennen dat onvoorwaardelijke trouw niet hun sterkste kant is. Zij doen een poging om opnieuw te beginnen – met gemengde gevoelens en rijke ervaringen in hun levensbagage.

Met Così fan tutte wordt een succesvolle regie van de internationaal gevierde Vlaamse regisseur Guy Joosten hernomen. De muzikale leiding is in handen van de Italiaanse barokspecialist Attilio Cremonesi, een musicus die ook aan schijnbaar overbekende werken nog nieuwe facetten weet te ontlokken. Een ensemble van jonge Mozartzangers die voor het eerst aantreden in de Vlaamse Opera vertolkt de belangrijkste rollen.