Idomeneo

Toen was reeds duidelijk dat Mozart niet geroepen was om binnen de lijntjes te kleuren. Verschillende heftige muzikale indrukken en ervaringen die hij tijdens zijn jonge carrière had opgedaan worden hier voor het eerst uitgeprobeerd, dit met één doel: de starre opera seria-structuren doorbreken.

Het verhaal gaat terug naar de Trojaanse oorlog waarin de Kretenzische koning Idomeneo vocht aan de zijde van Agamemnon. Om bij zijn terugkeer zijn vege lijf te redden, doet hij de belofte het eerste levend wezen dat hij op het vasteland zal ontmoeten, te offeren. Tot zijn ontzetting is dit zijn zoon Idamante. Idomeneo probeert de goden om de tuin te leiden en zo dit onmenselijk zoenoffer te ontlopen. Hij stuurt Idamante, samen met zijn officiële verloofde Elettra, weg om haar op de troon van haar verloren koninkrijk te helpen. Ilia, de Trojaanse geliefde van Idamante die hem tot algemene verzoening inspireerde, laat hij ontredderd op het eiland achter.

We zijn niet enkel getuige van de persoonlijke tragedie van de koning, maar evenzeer van de onbehaaglijke verhouding tussen vader en zoon met hun tegengestelde idealen. Een heerser die zich gedraagt als een tiran en in plaats van de goden te gehoorzamen het concept ‘godheid’ gebruikt om te voorkomen dat zijn zoon een progressievere koers zou varen. De liefde als deux machina brengt uitkomst. Verschrikking, strijd en liefde die we in Mozarts pijnlijk mooie en vernieuwende muziek horen. De jonge Duitse regisseur David Bösch, die vorig seizoen opende met zijn beklijvende Elektra, stort zich nu op de regie van Idomeneo.