Tannhäuser

De zanger-ridder Tannhäuser wordt heen en weer geslingerd tussen waan en wer­ke­lijk­heid; tussen artis­tieke vrijheid en maatschappelijke beperkingen. Als kunstenaar laaft hij zich aan de zinnelijke wereld van de Venus­berg, maar wellust en natuur­lijke impulsen worden verdrongen in de kunst die zijn collega-zangers beoefenen in het kasteel van de Wartburg. Wanneer Tannhäuser op een zangersfeest een taboe doorbreekt en de lof zingt van de licha­melijke liefde, wordt hij gestigmatiseerd en met de dood bedreigd. Voor zijn oprechtheid en zijn bekentenis op de Venusberg te hebben vertoefd, moet Tannhäuser boete doen.

In Richard Wagners ‘romantische opera’ bindt het creatieve individu de strijd aan met conformisme en de ontkenning van de menselijke natuur in een ontzielde maatschappij. Bij Bieito verschijnt Tannhäuser als een outcast, een enfant sauvage dat vanuit het paradijs belandt in het ‘purgatorium’ of ‘zuiveringsstation’ van de Wartburg en die tenslotte ten onder gaat in een apocalyptische wereld - een wereld waarin de verdrongen en buitengesloten natuur op gewelddadige wijze weer binnendringt.