Spartacus

In 1968 ging het Bolsjoi Ballet op zoek naar een gepaste productie om onder het Sovjet-regime de 50ste verjaardag van de Oktoberrevolutie te vieren. De keuze viel op het ballet Spartacus dat Aram Katsjatoerian in 1954 componeerde. Het revolutionaire streven naar vrijheid van de slaaf Spartacus en zijn getrouwen werd gezien als een teken voor de communistische volksopstand, en was dus in overeenstemming met het marxistische gedachtegoed. Joeri Grigorovitsj werkte een nieuw concept uit waarbij het conflict tussen de twee aan elkaar gewaagde helden, Spartacus en de Romeinse generaal Crassus, centraal gesteld werd.

Spartacus is een ballet dat weliswaar een creatie was van een bepaald systeem, maar zich evenzeer laat lezen als een aanklacht tegen het systeem. Als kunstwerk overstijgt Spartacus het korset van de tijd waarin het ontstond. Het vertelt het aangrij­pende en universele verhaal van een slachtoffer dat, gedreven door een doortastende wil, opstaat tegen een enorme overmacht. Spartacus is een voorstelling die de grenzen van tijd en ruimte, politiek en ideologie overstijgt en in haar universaliteit steeds nieuw geïnterpreteerd kan worden.