La nuova Euridice

In Sciarrino’s La nuova Euridice secondo Rilke (2015) voor sopraan en orkest beschouwen we het beroemde verhaal resoluut vanuit het standpunt van Eurydice. De Italiaanse componist baseerde zich op het iconische gedicht Orpheus. Eurydike. Hermes van Rainer Maria Rilke waarin Orpheus’ geliefde de onderwereld verlaat, tussen de ‘zielenbegeleider’ Hermes en Orpheus in.

Maar de herrezen Eurydice is slechts een schim van de vroegere geliefde en Orpheus’ magische kunsten zijn definitief uitgespeeld. Eurydice behoort niet langer Orpheus toe. De dramatisch intense evocatie van Sciarrino’s monodrama, vol fascinerende orkestrale en vocale kleuren, werpt een verrassend licht op de oude mythe en op de dramatisch vertellende zangkunst van de eerste opera’s.

Ook het symfonisch gedicht Orpheus van Franz Liszt en Igor Stravinsky‘s ballet Orpheus dompelen ons onder in minder bekende muziek rond het legendarische paar. Stravinsky’s strakke, neoklassieke ballet ontstond in nauwe samenwerking met choreograaf George Balanchine. Liszts orkestwerk was bestemd als een alternatieve versie van de ouverture tot Glucks Orfeo ed Euridice, die de componist te feestelijk en weinig passend vond bij het tragische verhaal. Camille Saint-Saëns prees de pastorale toon van Liszts werk, ‘geweven met zonlicht en sterrengefonkel’.