Welkom bij ons Now Playing aanbod, een spannend programma dat zowel informatief als inspirerend is. Via dit traject kunnen de leerlingen de wereld van opera, ballet en muziektheater verkennen, met speciale aandacht voor zowel de voorbereiding, het live gebeuren alsook de naverwerking in de klas.
Voorafgaand aan de voorstellingen ontvangen jullie informatie om de leerlingen voor te bereiden. Iets over de voorstelling, de visie van de regisseur, de artiesten, de creatieve processen die erbij betrokken zijn,... Leerkrachten kunnen deze informatie in hun lessen integreren, of de leerlingen zelfstandig aan het werk zetten. Met dit aanbod hopen we de verbeelding van jullie leerlingen te prikkelen en hen te inspireren om kunst op een dieper niveau te waarderen.
Jullie kwamen naar een “double bill”, twee choreografieën van twee verschillende choreografen. Ofschoon deze werken naast elkaar staan geprogrammeerd, kun je je afvragen wat hen verbindt. Laten we eerst even kijken naar de werken op zich.
Choreograaf Richard Siegal zoekt in zijn werk een antwoord op de vraag hoe ballet er vandaag of zelfs morgen uit zou kunnen zien. Voor deze choreografie werkte hij samen met scenograaf en sound designer Zimoun. Geluiden worden gemaakt door vormen, kostuums, gevonden objecten. Deze zijn abstract en vormelijk. Qua beeldtaal doet het denken aan het Dadaïsme. Siegal gaat ermee aan de slag door dit beperkte materiaal te herschikken, te herhalen.
De titel New Ballet mécanique lijkt te impliceren dat er een oude Ballet mécanique aan vooraf gaat. Kijk eens naar de film Ballet mécanique (1924) van Fernand Léger, Georges Antheil, Dudley Murphy, Man Ray. Denk je dat deze film de choreograaf heeft beïnvloed? Wat vinden jullie van de beeldtaal van deze film?
Kijk eens naar de website van Zimoun. Kunnen jullie zoals de kunstenaar ook een installatie ontwerpen, opgebouwd uit een herhaalde cel van bestaande, gevonden voorwerpen?
In 2013 richtten Eyal en Behar hun eigen gezelschap L-E-V op. De naam verwijst naar lev, het Hebreeuwse woord voor hart. Hun producties zijn een samenvloeiing van beweging, live muziek, licht en technologie. De industriële, mechanisch aandoende technomuziek van Ori Lichtik voelt aan als een extra personage. Half Life toont de bedwelmende verkenning van vrijheid binnen een strak en ritmisch keurslijf. Hoewel de passen heel strikt worden uitgevoerd, zie je toch de persoonlijkheden van de dansers erin doorschemeren.
De esthetiek van Eyal en Behar leidde al tot samenwerkingen met Dior en de New Yorkse indierockband The National voor de videoclip van ‘Hey Rosey’.
Deze hybriditeit en kruisbestuiving tussen kunstvormen is ook een typisch kenmerk van OBV. Kennen jullie nog andere voorbeelden?
De vraag is nu wat deze twee werken gemeen hebben.
Elk stuk lijkt op zijn manier te zoeken naar het evenwicht tussen een mechanische orde of regelmaat enerzijds en een weerbarstige vrijheid anderzijds.
-> Vraag aan de klas
Zien jullie nog andere parallellen of zien jullie eerder verschillen?
Als vrije mensen lopen we vaak in een keurslijf (op school, werk,...).
Herken je dat en hoe ga jij daarmee om?
Zin in meer Now Playing?