Toen ik in 2013 bij William Forsythe begon te werken, had Crystal me al veel verhalen verteld. Ik ervaarde toen ook uit eerste hand hoe hij een werk ziet evolueren. Ik zag hoe hij met verschillende ritmes en timings werkt die uit sessies komen waarin hij dansers materiaal laat construeren, deconstrueren en reconstrueren. Hij organiseert dat proces op een specifieke en doelgerichte manier met het doel je perceptie van tijd en ruimte te manipuleren. Tijdens een repetitie zei hij me eens: ‘Ik verkies wat er met je gebeurt wanneer je denkt dat je niet weet wat je aan het doen bent.’ Dat was precies wat ik wilde horen op dat moment om zoveel redenen en ik zal nooit het geschenk vergeten dat hij me die dag gegeven heeft.
Crystal Pite en Forsythe zijn allebei meesters in hun vak en begenadigde regisseurs. Ze houden allebei van dansen en raken geïnspireerd door bewegende lichamen. Ik zou zeggen dat Crystal verhalen ziet in de wereld, in het lichaam. Ze boetseert haar choreografisch werk rond de spanningen, het conflict, het heroïsme en de humor in die verhalen. Ze is niet zo geïnteresseerd in verwarring. Ze neemt je met je mee. Ze wil dat je je gezien voelt. Forsythe dompelt je onder in een augmented reality en hij stelt met een ongekende precisie je verlangen om te begrijpen op de proef. Begrip is volgens hem geen voorwaarde maar iets dat je erbij krijgt als je aandachtig bent. Zijn werken zijn onafgewerkt en worden vervolledigd in de daad van het opvoeren en het beleven ervan.
Mijn werkwijze zit ergens tussen die twee strategieën in. Ik hou ervan een score te creëren die zowel vaststaand materiaal als improvisatie bevat, en die hopelijk het stuk overeind houdt, terwijl ze tegelijk toelaat om lichtjes te buigen en te schuiven afhankelijk van de performer en het publiek. Dat doe ik door structuren te bouwen waarin de dansers zich tot elkaar moeten verhouden op manieren die vastliggen maar die tegelijk ruimte laten om fysieke interacties te ontwikkelen. Het deel dat met opzet is opengelaten wordt ook opgevuld met echte reacties en antwoorden die het werk een soort verhaal of betekenis geven. Die manier van werken geldt tijdens het werkproces met de dansers én in de dialoog met geluid, kostuums en licht.'
Ontdek Pite/ Spivey/ Forsythe
Foto's: Jermaine Maurice Spivey werkte in 2017 al een eerste keer met de dansers van Opera Ballet Vlaanderen toen hij Crystal Pite’s Ten Duets on a Theme of Rescue met hen kwam instuderen.
