Boléro

In zijn wereldberoemde en legendarische choreografie Boléro houdt Maurice Béjart zich aan de essentie. Eén solist vertolkt Ravels meeslepende melodie. Rondom hem of haar een groep mannen, die het ritme dansen, opzwepend en met een grote erotische geladenheid. De solist is alleen tot aan de extatische finale, een enorme fysieke prestatie voor de solodanser, of die nu een man of een vrouw is.

Een tweede uitzonderlijke choreografie op deze avond is volledig aan de kracht van vrouwen gewijd. Martha Graham toont in Chronicle het isolement van een figuur wiens hele levenskracht verwoest lijkt. In een tweede deel wordt dit individu tegenover een massa geplaatst: met een hernieuwde energie, nooit opgevend, altijd vechtend. In het laatste deel houdt Graham een waar pleidooi tegen stagnatie en roept ze op tot actie. De solopartij in Chronicle is een iconische rol, ditmaal enkel voor een vrouw, die de energie, het doorzettingsvermogen en de sterke persoonlijkheid van de danseres op de voorgrond brengt.

Het drieluik opent met Fall, het eerste werk dat artistiek directeur van Ballet Vlaanderen Sidi Larbi Cherkaoui als choreograaf creëerde voor zijn gezelschap in 2015. Het is een werk op muziek van de Estse componist Arvo Pärt (°1935). Fall is een gelaagd stuk. Als kleurrijke, vallende herfstbladeren laten de dansers zich meevoeren door de wind. Iedereen is mekaars medestander in deze krachtmeting met de zwaartekracht, aangedreven door de kracht van de dansers om de ander in de beweging voort te stuwen. Hoe vaak ze ook worden neergehaald en als het ware naar de vloer getrokken, even vaak worden ze haast onzichtbaar gedragen en opgetild.