Jean Rosenthal

De Roemeens-Joodse Jean Rosenthal, geboren in 1912 in New York, wordt gezien als een pionier in het veld van theatraal lichtontwerp. Geïnspireerd door kunstenaars zoals Rembrandt en Monet zette ze in op de poëtische aspecten van podiumbelichting, zoals vorm, kleur en beweging, om voor elke productie een eigen atmosfeer te creëren. Naast het doorvoeren van enkele technische vernieuwingen speelde ze een belangrijke rol in de emancipering van het beroep lichtontwerper en het confronteren van het seksisme dat binnen dit door mannen gedomineerde vakgebied bestond. Ze begon haar werk aan de Neighborhood Playhouse School of the Theatre in Manhattan, waar ze in 1929 Martha Graham ontmoette. Gefascineerd door haar experimentele werk werd ze technisch assistente voor Graham, wat tot een levenslange samenwerking zou leiden. Ze maakten samen in totaal 36 producties. De choreografieën van Graham lieten Rosenthal toe om op imaginatieve wijze met licht te experimenteren. Van 1931 tot 1934 studeerde Rosenthal lichtontwerp aan de Yale School of Drama en ontving in 1932 de Henrietta Lord Memorial Award voor haar werk hier. Hierna trad ze het Federal Theatre Project in New York City bij, waar ze de kans kreeg om samen te werken met Orson Welles, die ze later volgde naar het Mercury Theatre. Haar werk hier leverde haar veel aandacht op, waardoor ze een veelgevraagde lichtontwerper op Broadway werd. Ze ontwierp de belichting voor musicals zoals West Side Story (1957), The Sound of Music (1959), Fiddler on the Roof (1964) en Cabaret (1966). Naast Martha Graham en Broadway werkte ze ook voor het New York City Ballet en de Metropolitan Opera.