Keso Dekker

Keso Dekker is als vaste decor- en kostuumontwerper een rode draad doorheen het oeuvre van Hans van Manen. Aanvankelijk studeert Dekker Nederlands, Dramaturgie en Kunstgeschiedenis in Amsterdam. In de jaren ’60 leert hij Hans van Manen kennen. Een ontmoeting die resulteert in een inspirerende vriendschap, waardoor Dekker ook schilder en ontwerper Jean-Paul Vroom leert kennen. Zo begint Dekkers artistieke parcours in een schildersopleiding waarin hij zich voornamelijk focust op olieverf. Daarnaast legt hij zich toe op museale tentoonstellingen en het schrijven van publicaties over beeldende kunst, design, mode en ballet. In de jaren ’70 begint Dekker met de creatie van decors en kostuums, voornamelijk voor dans- en balletvoorstellingen. In ‘78 vraagt van Manen hem voor zijn creatie Dumberton Oaks. Met deze productie kondigt zich een jarenlange intense samenwerking aan. Dekkers ontwerp wordt een constante in van Manens werk, de wisselwerking tussen beiden is vaak het prille begin van het creatieproces. Ondertussen heeft Dekker al meer dan 500 producties verwezenlijkt en met meer dan 70 choreografen over de hele wereld gewerkt. Grote successen beleefde hij met Nina Wiener (Transatlantic Light voor BAM, New York), Renato Zanella (meerdere creaties voor de Wiener Staatsoper), Bernd Bienert (De Notenkraker, Opera Zürich), Heinz Spoerli (Goldberg Variations, Deutsche Oper am Rhein Düsseldorf), Nils Christe (Before Nightfall, Opéra national de Paris). Ook maakt Dekker uitstapjes naar de Nederlandse theaterwereld bij Annemarie Prins, Gerardjan Rijnders en Johan Simons. Meer recent werkte Dekker in Duitsland samen met Martin Schläpfer, maar het blijft vooral van Manens werk waarmee Dekker geassocieerd wordt. In 2002 ontvangt Dekker de tweejaarlijkse oeuvreprijs voor vormgeving van het Fonds voor beeldende kunsten, vormgeving en bouwkunst (Fonds BKVB), vandaag de Mondriaanstichting. Dekkers ontwerpen kenmerken zich telkens door soberheid, durf en dienstbaarheid ten opzichte van de choreograaf of regisseur.