Trisha Brown

De Amerikaanse avant-garde choreografe Trisha Brown (1936-2017) studeerde moderne dans aan het Mills College in Oakland, California, en nam deel aan de jaarlijkse American Dance Festival Summer Schools. In 1961 verhuisde de jonge danseres naar New York, waar ze een cursus volgde bij de postmoderne choreograaf Robert Elias Dunn. Samen met een groepje jonge, radicale choreografen richtte ze het Judson Dance Theatre op. Aan de basis van dit collectief lag het verlangen om de moderne danswereld te bevrijden van haar virtuoze en expressieve karakter. Ze pleitten voor een nieuwe danstaal waarin alledaagse bewegingen centraal stonden en dans, muziek, decor, licht, kostuum als autonome kunstvormen aanschouwd werden. Bovendien werd ook de traditionele danszaal verlaten en werden stukken opgevoerd op onconventionele plaatsen. Browns vroege werken waren erg minimalistisch van aard. In Walking on the Wall (1971) liet ze haar dansers, gehesen in harnassen, horizontaal tegen de wanden van het Whitney Museum oplopen. Brown nam in 1979 de radicale beslissing om haar werk terug te brengen naar de traditionele podiumzaal, en ook muziek werd opnieuw een belangrijke component. In 1983 creëerde ze samen met kunstenaar Robert Rauschenberg en componist Laurie Anderson het befaamde Set and Reset, waarmee ze internationaal erg veel enthousiasme en respect oogstte. Trisha Browns invloed was buitengewoon diepgaand. Voornamelijk de enscenering van dans in openbare ruimtes en het gebruik van improvisatie voor de creatie van bewegingen waren erg bepalend voor de verdere ontwikkelingen in het danslandschap. Vanaf de jaren 1980 speelde muziek, van Johann Sebastian Bach tot John Cage, een cruciale rol binnen het ontwikkelen van haar unieke postmoderne choreografische taal. Brown creëerde ook verschillende opera’s zoals L’Orfeo (1998) en Pygmalion (2010).