Nadat ze eerder hoge ogen gooide in ons huis als Astarte in Der Schmied von Gent (seizoen 19/20) en als Mimì in La bohème (seizoen 21/22), nam haar carrière een vlucht. Inmiddels is ze niet weg te denken van de grote operapodia van de wereld – zoals The Royal Opera House of Glyndebourne Festival – er ligt zelfs een debuut in de Metropolitan Opera in New York in het verschiet. We zijn daarom enorm blij dat we Vuvu Mpofu hebben kunnen strikken voor haar roldebuut als Lucia, het titelpersonage in Lucia di Lammermoor.

Vuvu, ben jij een goede vragensteller?

Over het algemeen ben ik iemand die zich graag verdiept in dingen waar ik nog niets van ken. En ik stel ook vragen wanneer ik nieuwsgierig ben naar iets of iemand. Het is altijd verrijkend om andere standpunten en ideeën te horen.

Wie heeft jou de beste vraag ooit gesteld? En welke vraag was dat? Toen ik een jaar of 7 à 8 was, vroeg mijn grootmoeder of ik zangeres wilde worden. Zo ja, dan moest ik daar hard voor bidden. Destijds begreep ik niet goed wat ze precies bedoelde, maar ik geloof dat het gebed van toen bepaald heeft welke artiest ik vandaag ben.

Welke vraag had al lang geleden gesteld moeten worden?

Eigenlijk de vraag om de rol van Lucia te zingen... Ik heb het gevoel dat dit personage al zo lang op mij wacht en ik heb al verschillende keren gedacht dat die vraag vroeger zou komen. Ik ben dus enorm blij dat ik nu die kans krijg. En, nu ik erover nadenk: als je een roldebuut maakt in een concertante uitvoering, dan kan je niet anders dan al je antwoorden in de partituur zoeken. En zo zou het eigenlijk altijd moeten zijn, denk ik. Alles wat je nodig hebt voor een rol staat in de partituur.

Welke vraag wil je stellen aan iemand van wie je houdt?

Ben je gelukkig? Maar al te vaak lijken mensen aan de buitenkant te lachen, terwijl ze vanbinnen kampen met van alles. Vandaag lijken veel mensen te worstelen met hun mentale gezondheid, het is dus extra belangrijk om een vinger aan de pols te houden bij je geliefden.

Welke vraag wil je stellen aan iemand die je niet begrijpt?

Ik denk dat elk repetitieproces hierrond draait. Wanneer je eraan begint, ben je niet altijd helemaal zeker over bepaalde aspecten van je personage. Je hebt een heel repetitieproces nodig om die te leren kennen... Het is een beetje alsof er aanvankelijk een enorme afstand tussen jou en het personage ligt, maar aan het eind van de repetities – alvorens het resultaat aan de toeschouwers getoond wordt – heb je hopelijk een specifieke interpretatie van je rol belichaamd.

Naar wie luister je graag?

Ik volg het advies van collega’s, mentoren en anderen die me dierbaar zijn, maar het belangrijkste is om naar jezelf te luisteren.

Welke vraag wil jij aan ons publiek stellen met je werk?

Nu ik terugkeer in jullie huis als Lucia hoop ik – zelfs al is het een concertante uitvoering zonder regie, decor en kostuums – vragen op te roepen rond dit bijzondere en iconische operapersonage. Er schuilt een belangrijk feministisch vraagstuk in Lucia di Lammermoor. Ik kijk ernaar uit om dat te beantwoorden of op zijn minst te verkennen met mijn collega’s en, natuurlijk, met het publiek. En uiteraard ben ik stiekem ook heel erg nieuwsgierig naar wat het publiek goed of interessant zal vinden aan mijn vertolking van de rol.

Dit interview verscheen in het OBV-magazine.