Nabucco

‘Vlieg heen, gedachte en strijk neer op de glooiende heuvels, waar warm en zacht de zoete bries waait van ons geboorteland!’ Zo luiden de beginregels van het beroemde Slavenkoor uit Nabucco. De woorden van de Hebreeërs in Babylonische ballingschap kregen voor het Italiaanse publiek in Verdi’s tijd meteen een politieke lading. In een klap groeide het Slavenkoor uit tot een vaderlandse hymne én een symbool voor de geleidelijke eenmaking van de Italiaanse natie. Vandaag vormen identiteit, religie en nationalisme een explosieve cocktail. Daarom leest de Braziliaanse regisseuse Christiane Jatahy Verdi’s Bijbels geïnspireerde epos radicaal anders. Want hoe verbindend is een opera waarin een hogepriester zijn volk gijzelt door religieus fanatisme en een koning zichzelf uitroept tot god? Jatahy’s nieuwe productie van Nabucco resoneert met de hedendaagse geopolitieke realiteit van een nieuw imperialisme, gedwongen migraties en ontheemding. Zowel aan de uitvoerders als aan het publiek wordt letterlijk een spiegel voorgehouden en de vraag gesteld hoe we de loop van de geschiedenis kunnen veranderen.